MotoGP Alex Marquez: Ο Alex Marquez είναι έτοιμος να φορέσει και επίσημα την κόκκινη στολή της εργοστασιακής Ducati το 2026 και το παρασκήνιο πίσω από αυτή τη μεταγραφή έχει πιο πολλές στροφές κι από το ανέβασμα στο Σπήλι. Γιατί μπορεί να μιλάμε για έναν από τους καλύτερους αναβάτες της γενιάς του, αλλά μέχρι τώρα ο μικρός αδελφός του Μαρτσέλο—συγγνώμη, του Μαρτ, του οκτώ φορές παγκόσμιου πρωταθλητή—ήταν πάντα στη σκιά του μεγάλου. Κι όμως, η φετινή σεζόν άλλαξε τα πάντα. Ο Άλεξ δεν ήταν απλώς ανταγωνιστικός, ήταν η αποκάλυψη που ανάγκασε ακόμα και τον πιο δύσπιστο Ιταλό μηχανικό να παραδεχτεί ότι αυτός ο τύπος δεν ήρθε στο grid για να γεμίζει καρέκλα στο press room. Ήρθε για να χτυπήσει κατευθείαν τον τίτλο.
Η Ducati είχε μπροστά της ένα δύσκολο παζλ. Από τη μία, οι φήμες οργίαζαν ότι θα έριχνε έξι ίδιες μοτοσυκλέτες στην πίστα, σαν να μοιράζεις έξι φραπέδες στο καφενείο και να λες «όλοι το ίδιο θα πάρετε». Από την άλλη, η πραγματικότητα των συμβολαίων και της παραγωγής την κράτησε πιο συντηρητική: τέσσερις μοτοσυκλέτες GP26 τελευταίας κοπής, δύο για την εργοστασιακή ομάδα και δύο για τους πιο άξιους δορυφόρους. Ο Ντι Τζιανναντόνιο από τη VR46 πήρε το ένα κομμάτι της πίτας, και το δεύτερο κατέληξε στον Άλεξ, που φέτος έχει οδηγήσει σαν Έλληνας οδηγός με νέο δίπλωμα και μηχανάκι δανεικό—με τσαμπουκά, με κέφι και με άγνοια κινδύνου.
Η ειρωνεία είναι πως η ίδια η VR46 απέρριψε την ευκαιρία να τρέξει με δύο μηχανές τελευταίας γενιάς. Ο Βαλεντίνο, που πλέον σκέφτεται σαν παράγοντας και όχι σαν αναβάτης, έβαλε άλλες προτεραιότητες. Έτσι άνοιξε η πόρτα για τον Άλεξ. Και η Ducati δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει το δώρο στον μικρό Μάρκες, που στο Misano έμαθε από πρώτο χέρι ότι η εμπιστοσύνη κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Εκεί του ανακοίνωσαν ότι το 2026 θα έχει το εργοστασιακό θηρίο. Για να το πούμε με ελληνικούς όρους, ήταν σαν να κάθεσαι στο ΚΤΕΛ δίπλα στο καλοριφέρ και ξαφνικά να σου λένε ότι θα σε πάνε με καινούργιο Tesla με οδηγό τον ίδιο τον Έλον Μασκ.
Και βέβαια, το δράμα δεν τελειώνει εδώ. Ο νεαρός Φερμίν Αλντεγκέρ, που είχε πάρει την υπόσχεση για εργοστασιακή μοτοσυκλέτα στη δεύτερη σεζόν του, μένει προς το παρόν με… την καλή του διάθεση και με κάτι παραχωρήσεις που θυμίζουν τις υποσχέσεις που δίνει κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα πριν τις εκλογές: «λίγο υπομονή, παιδί μου, θα γίνει το έργο, θα πέσουν οι μπουλντόζες». Ο Gigi Dall’Igna τον στηρίζει, τον βλέπει σαν μακροπρόθεσμο project, αλλά για το 2026 ο άσος έπεσε στον Άλεξ.
Η συμφωνία με τη Gresini Racing είναι επίσης κομβική. Η ομάδα της Νάντια Παδοβάνι αναβαθμίζεται και ανεβαίνει κατηγορία στο οικοσύστημα της Ducati. Δεν θα είναι πια απλά μια δορυφορική ομάδα που τρέχει με ότι περισσεύει, αλλά θα έχει ρόλο δεύτερης εργοστασιακής, κάτι σαν τον Ολυμπιακό Β’ που ξαφνικά κάνει πρωταθλητισμό. Για τον Άλεξ, που έχει ήδη ανανεώσει μέχρι το 2026, αυτό σημαίνει αναγνώριση, αλλά και ευθύνη. Αν συνεχίσει να αποδίδει όπως φέτος, τότε ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του να μιλήσουμε για τον «Μάρκες» χωρίς να σκεφτόμαστε αυτόματα τον Μαρκ.
MotoGP Alex Marquez: Το πιο αστείο όμως είναι η αίσθηση που δίνει όλο αυτό στους φίλους του MotoGP. Είναι σαν ελληνικό οικογενειακό τραπέζι: ο μεγάλος αδελφός πάντα παίρνει το καλύτερο κομμάτι από τον ταβά, αλλά φέτος ο μικρός έκανε την κίνηση ματ, έπιασε το πιρούνι πρώτος και το σήκωσε. Ο Άλεξ δεν είναι πια ο «άλλος Μάρκες». Είναι ο άνθρωπος που κέρδισε την εμπιστοσύνη της Ducati σε μια από τις πιο κρίσιμες σεζόν της ιστορίας της. Και όπως πάει, αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, δεν θα αργήσει να γράψει το όνομά του δίπλα στους μεγάλους της εποχής. Μέχρι τότε, θα απολαμβάνει τη στιγμή, θα καβαλάει το GP26 σαν Έλληνας που μόλις βγήκε με το πρώτο του δάνειο και πήρε SUV 3.000 κυβικών: με χαμόγελο, αυτοπεποίθηση και λίγο φόβο για το πώς θα πληρώσει το καύσιμο.
«Στο Engine Power ο κινητήρας της επικαιρότητας δεν σβήνει ποτέ, μείνετε στην τροχιά μας για κάθε στροφή, προσπέραση και έκρηξη αδρεναλίνης στον κόσμο της μηχανοκίνησης!»
Στην πίστα της ενημέρωσης: Μιχάλης Κοντιζάς
