Η Δήμητρα Λαδά ρίχνει καρό σημαία στη Τζο
Η Δήμητρα Λαδά ζωντανεύει το πιο απίστευτο και συγκινητικό όνειρό της «Τζο» και το κάνει πραγματικότητα…
dimitra-lada-tzo-streetbike-SSP300-125-Racing
Μηχανοκίνητος αθλητισμός: Η Δήμητρα Λαδά άλλαξε τα δεδομένα, ξεχώρισε και με το πείσμα της έγινε το ζωντανό παράδειγμα για όλους εμάς πως τα πάντα είναι δυνατά σε αυτή την ζωή.
Δήμητρα Λαδά πες μου για την λατρεία σου με τους αγώνες ταχύτητας και τον απώτερο σκοπό που έχει αυτή η προσπάθεια;
Δήμητρα Λαδά: Από την ηλικία του γυμνασίου έφαγα την “πετριά” με τις μοτοσυκλέτες και θαύμαζα τους αθλητές του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ξεκίνησα να τρέχω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ταχύτητας μόλις τέλειωσα το σχολείο, το 2000 στην κατηγορία 125 Racing. Επανήλθα το 2021 αφού διεγνώσθη η αδελφή μου με καρκίνο του μαστού, με σκοπό να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να τη βοηθήσω ηθικά και να διαδώσω το πολύ σημαντικό μήνυμα της πρόληψης, μιας και ακόμη και στις μέρες μας οι γυναικολογικοί καρκίνοι για κάποιο λόγο παραμένουν ένα θέμα ταμπού.
Σου αρέσει που πας κόντρα στα στερεότυπα;
Μου αρέσει να κάνω αυτό που με κάνει να νιώθω ευτυχισμένη. Ποτέ δεν έκανα κάτι σαν “επανάσταση”, “κόντρα στο κατεστημένο”, για να κάνω εντύπωση. Ό,τι έκανα, το έκανα γιατί γέμιζε την ψυχή μου. Αν τώρα αυτό είναι κόντρα στα στερεότυπα, θα πω πως κακώς υπάρχουν στερεότυπα εξ αρχής.
«Τζο» τι σε κέρδισε και κατέληξες στους αγώνες ταχύτητας και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Πάντα με εξίταρε η ιδέα του να καταφέρω κάτι που φαντάζει για τον πολύ κόσμο ακατόρθωτο. Έχω τρέξει και στο πρωτάθλημα supermotard, όταν υπήρχε κατηγορία γυναικών κι έχω κι εκεί τον τίτλο της κατηγορίας του 2006, μου άρεσε πάρα πολύ και το βρίσκω εξαιρετικά διασκεδαστικό. Όμως οι αγώνες ταχύτητας για μένα ήταν αυτό που με έκανε σαν έφηβη να ονειρεύομαι να το καταφέρω, αυτό που μου έκοβε την ανάσα.
«Τζο» πες μας τα highlights της πορείας σου;
Κορυφαία στιγμή της πορείας μου στους αγώνες μοτοσυκλέτας ήταν όταν το 2006 στην πίστα των Σερρών με το 125 έσπασα το όριο του 1:29. Δε θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα όταν είδα την ταμπέλα με το χρόνο μου από τα pits, με το μηχανικό μου Μάκη Σιφναίο να έχει βγάλει τη μπλούζα του και να χοροπηδάει κουνώντας τη μπλούζα, μαζί με την αδερφή μου, Φοίβη.
Φυσικά, δε θ’ αφήσω έξω τη στιγμή που έπεσε η καρώ σημαία στον τελευταίο αγώνα του 2022 και συνειδητοποίησα πως είχα κερδίσει τον τίτλο στην κατηγορία μου, Supersport 300. Η αφοσίωση κι η πολύ, ΠΟΛΥ σκληρή δουλειά είχαν αποδώσει καρπούς.
Ποια στιγμή και ποιο γεγονός σε έκανε να θες να τα παρατήσεις;
Το 2007 αναγκάστηκα να σταματήσω παρά τη θέλησή μου και αυτό είχε μεγάλο συναισθηματικό κόστος για εμένα. Η πορεία μου διεκόπη από ένα τροχαίο ατύχημα στο δρόμο, που άλλαξε τη ζωή μου. Και τώρα το πρωτάθλημα του 2022 αποφάσισα ν’ αποσυρθώ από τους αγώνες. Για μένα ολοκλήρωσα και εκπλήρωσα το σκοπό μου, της διάδοσης του μηνύματος της πρόληψης του καρκίνου του μαστού κι αλλά μαζί, ακόμη πραγματοποίησα και το παιδικό μου όνειρο, να είμαι εγώ στην κορυφή του βάθρου. Συνεχίζω τις προπονήσεις μου γιατί είναι κάτι που αγαπάω, με στόχο κάποια στιγμή να τρέξω έναν αγώνα στο εξωτερικό.
Πες πίσω από μια δυναμική αθλήτρια κρύβεται μια δυναμική γυναίκα ποια είναι η Δήμητρα Λαδά στην καθημερινότητα της;
Στην καθημερινότητά μου είμαι δασκάλα pilates, στο χώρο της αδερφής μου Φοίβης, τα τελευταία 12 χρόνια. Εκτός από τη δουλειά μου, έχω φυσικά την καθημερινή μου προπόνηση δύναμης και φυσικής κατάστασης. Οff season η προπόνηση minibike είναι μια φορά την εβδομάδα και πολλές φορές χωμάτινη, με μοτοσυκλέτα motocross. Τώρα κατά τα άλλα, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος και τη μπουγάδα μου θ’ απλώσω και θα μαγειρέψω και τις φίλες μου θα συναντήσω. (γέλιο)
Ως Δήμητρα Λαδά αθλήτρια και οδηγός, αισθάνεσαι πως μέσα από την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα μας, περνάμε μηνύματα στις νεότερες γενιές, γινόμαστε πρότυπα;
Σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να μάθουν τα νέα παιδιά είναι με το παράδειγμά μας. Γι’ αυτό υποστηρίζω ακράδαντα πως ένα παιδί, ένας νέος που ενδιαφέρεται για τη μοτοσυκλέτα θα πρέπει να εκπαιδεύεται στον κατάλληλο χώρο, με την κατάλληλη ένδυση πριν βγει στο δρόμο γιατί, κακά τα ψέματα, τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα εκεί έξω αν καβαλάς μοτοσυκλέτα.
Ποια στιγμή στην καριέρα σου ήταν η πιο συγκινητική;
Φυσικά δε θα ξεχάσω ποτέ τον αγώνα στις 25 Οκτωβρίου 2021, που μετά τους αγώνα μπήκαμε με περίπου 35 κοπέλες από την ομάδα γυναικών μοτοσικλετιστριών Moto Femmes, για να κάνουμε δυο συμβολικούς γύρους στην πίστα, δείχνοντας πως είμαστε μαζί σε αυτό, καμία μόνη της. Ήμουν δικάβαλο με την αδερφή μου Αριστέα, που είχε νικήσει το τέρας (καρκίνο του μαστού) και κάναμε τους δυο γύρους πιασμένες χέρι-χέρι. Βγήκα από την πίστα και ξέσπασα σε κλάματα.
«Τζο» ποια στιγμή στην πορεία σου ήταν η κορυφαία;
Κορυφαία ήταν η στιγμή της κατάκτησης του τίτλου του 2021, καθώς ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που μια κοπέλα κερδίζει τον τίτλο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ταχύτητας, καθώς οι συναθλητές μου είναι όλοι άνδρες. Νομίζω ήταν μια στιγμή-σταθμός στην ελληνική μοτοσυκλέτα που έδειξε σε πολλές γυναίκες, όπως εξέλαβα, πως τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
«Τζο» τι χρειάζεται να κάνει ένας οδηγός ταχύτητας για να είναι ανταγωνιστικός να ξεχωρίσει;
Οπωσδήποτε σκληρή προπόνηση. Έχουμε την τάση να ρίχνουμε την ευθύνη του αποτελέσματος αποκλειστικά στη μοτοσυκλέτα, αν όμως ο οδηγός δε μπορεί να στρίψει δεν πάει να καβαλάει και μοτοσυκλέτα παγκοσμίου… Μια καλή ομάδα που θα προετοιμάσει τη μοτοσυκλέτα στα μέτρα του και τους στόχους τους. Σίγουρα χρήμα, γιατί και οι προπονήσεις και οι αγώνες κοστίζουν.
Τι σε κρατάει συγκεντρωμένη σε ένα αγώνα ποια σκέψη σε βγάζει από την πίεση και το άγχος;
Η σκέψη πως θα οδηγήσω έτσι ώστε να δω τα βιράζ να περνάνε δίπλα απ’ το κεφάλι μου. Γι’ αυτό ζω εκείνη τη στιγμή, είναι ανεπανάληπτο συναίσθημα που δεν το έχω βρει κάπου αλλού.
Η Δήμητρα Λαδά ποια χόμπι έχει ή αλλά ενδιαφέροντα εκτός της μοτοσυκλέτας;
Τα 13 χρόνια που απείχα από τους αγώνες μοτοσυκλέτας ασχολήθηκα με την ιστιοπλοΐα, σε αγωνιστικό επίπεδο. Μάλιστα, είμαι “ταίρι” με τη φιλενάδα μου Φωτεινή σε διθέσιο σκάφος. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω λείψει από τη θάλασσα, καθώς έπρεπε να επικεντρωθώ αποκλειστικά στο στόχο μου, δε γίνονται όλα μαζί και να γίνουν και καλά, θα γίνουν “στο περίπου”. Μου αρέσει πολύ το surf, στο οποίο είναι εξαιρετική η αδελφή μου Φοίβη, οπότε κάνουμε μαζί όταν βγάλει κύμα και δεν έχω προπόνηση, κάνω snowboard και πεζοπορείες στο βουνό. Γενικά δε μπορώ να σαπίζω στον καναπέ. Χρειάζεται κι αυτό πού και πού βέβαια, αλλά με κερδίζουν οι αθλοπαιδιές, όπως λέω.
Σε ποιους χρωστάς οδηγικά την σημερινή σου εξέλιξη ;
Η Τζέην Σαμπανίκου είναι η πρώτη που μου έδειξε πώς να οδηγώ, στην πίστα των Σερρών, όταν ακόμα πήγαινα στο λύκειο. Μετά με ανέλαβε ο Άλκης ο Συνιώρης, εξ ου και το ονομαζόμενο “συνιωροστύλ” οδήγησης και ο αδελφός του, Σάκης. Την κατάκτηση της κορυφής το 2021 τη χρωστάω οδηγικά στους προπονητές μου, Χρήστο και Γιώργο Φράγκο και Δημοσθένη Μαυρόπουλο.
Η Δήμητρα Λαδά και οι στόχοι της για το 2023;
Ένας αγώνας στο εξωτερικό. Δε λέω άλλα για να μην το ματιάσουμε…
Σε ποιους χρωστάς ένα ευχαριστώ που ίσως ποτέ δεν είπες;
Επειδή τα ευκόλως εννοούμενα συνήθως παραλείπονται, χρωστάω ένα ευχαριστώ στους γονείς μου, που παρά τις αντιρρήσεις τους να εμπλακώ με το άθλημα, λόγω φόβου φυσικά, ποτέ δε στάθηκαν εμπόδιο στο δρόμο μου, το αντίθετο, ακόμη κι όταν με έβλεπαν να επιστρέφω από αγώνα μπανταρισμένη και με σπασμένα κόκαλά, ουκ ολίγες φορές. Στην αδερφή μου Φοίβη, που όταν της είπα πως σκέφτομαι να ξανατρέξω μετά από 13 χρόνια, με κοίταξε σα να είναι κάτι τελείως φυσικό και είπε “…καλά, εννοείται. Έλα να δούμε πώς θα δουλέψουμε στο σώμα σου. Πρωτάθλημα θα πάρεις, παιδάκι μου, είσαι καλά;”. Και φυσικά, στο μηχανικό μου Μάκη Σιφναίο που άνοιξε την αγκαλιά του και μου έδωσε ξανά τη θέση μου στην ομάδα και γίναμε πάλι μια οικογένεια.
«Τζο» τι σε κρατάει συναισθηματικά και ακόμη ασχολείσαι με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, και τι σε διώχνει από αυτόν, δεν σου αρέσει;
Όπως είπα, είναι κάτι που με κάνει ευτυχισμένη κι όσο μπορώ και θέλω, θα το κάνω. Δε μου αρέσει όταν ένας αγώνας έχει οργανωθεί πρόχειρα, όταν ο διοργανωτής δε σέβεται τους αθλητές. Δε με διώχνει κάτι, εγώ φεύγω όταν κάτι έχει αλλάξει μέσα μου και το βλέπω πια διαφορετικά.
Το μήνυμα από τη Δήμητρα Λαδά προς τις γυναίκες οδηγούς;
Επειδή είμαστε 30 χρόνια πίσω στην Ελλάδα, έχω ακούσει πολλές βλακείες που λέγονται στις γυναίκες οδηγούς. Να μην ακούτε κανέναν, δυο χέρια και δυο πόδια έχουμε όλοι, όπως λέει μια φίλη μου. Ξέρω και πολλούς άντρες που είναι κουλάτζες, ο καθένας να κοιτάει την καμπούρα του και να μην εκφράζει τη γνώμη του, αν αυτή δεν του ζητηθεί. Κάντε ό,τι γουστάρετε, κορίτσια!
Το μήνυμα σου για το θέμα των τροχαίων ατυχημάτων;
Πάντα, ΠΑΝΤΑ κράνος, τουλάχιστον! Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε καμία περίπτωση. Το δίτροχο είναι επικίνδυνο σπορ, ας μην προκαλούμε και την τύχη μας. Και αν θέλουμε να ξύσουμε γόνατα, υπάρχουν οι πίστες. Καλύτερα να δώσεις 60-70€ για ένα track day παρά να το πληρώσεις με τη ζωή σου. Αδιαπραγμάτευτο!
