Η κατάρα των πρωταθλητών: Υπάρχει μια παράξενη ειρωνεία στο σύμπαν του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν για να ελέγχουν το χάος, συχνά καταλήγουν να ζουν μέσα του. Όσο πιο γρήγορα οδηγούν, τόσο πιο εύκολα φαίνεται να χάνουν τον έλεγχο μακριά από την πίστα. Η «κατάρα των πρωταθλητών» δεν είναι μεταφυσική είναι ανθρώπινη, ωμή και εντελώς αληθινή.
Από τον Άιρτον Σένα, τον Έλληνα Μακεδόνα της πίστας όπως πολλοί τον αποκαλούσαν για το πνεύμα του, μέχρι τον Λιούις Χάμιλτον που ζει ανάμεσα στη δόξα και τη μοναξιά των φώτων, η ιστορία των κορυφαίων οδηγών έχει πάντα δύο πλευρές. Τη μία τη βλέπουμε στα podiums, τη ζούμε με κραυγές και σαμπάνιες. Την άλλη τη σέρνουν σιωπηλά πίσω τους, όταν τα φώτα σβήνουν και το κράνος βγαίνει.
Ο Σένα έζησε σαν φλόγα που ήξερε ότι θα καεί νωρίς. Μιλούσε για τον Θεό πριν από κάθε αγώνα, σαν να έκανε συμφωνία μαζί Του. Δεν φοβόταν τον θάνατο φοβόταν μόνο να μην προδώσει το ταλέντο του. Και όταν η Williams του έφυγε στη στροφή Tamburello, δεν σκοτώθηκε απλώς ένας άνθρωπος, αλλά το τελευταίο κομμάτι της αθωότητας στη Formula 1.
Ο Μίχαελ Σουμάχερ, αντίθετα, φάνηκε να είχε ξεγελάσει το πεπρωμένο. Απόλυτος, κυνικός, ένας μηχανικός της επιτυχίας με σιδερένιο μυαλό. Και όμως, η ζωή του επεφύλασσε τη μεγαλύτερη ειρωνεία. Ένας άνθρωπος που πάλευε με 300 χιλιόμετρα την ώρα βρήκε τη μοίρα του όχι στην πίστα, αλλά σε μια φαινομενικά αθώα βόλτα στο χιόνι. Η τραγική ειρωνεία δεν είναι λεπτομέρεια· είναι ο καθρέφτης της κατάρας.
Κι έπειτα υπάρχει ο Βαλεντίνο Ρόσι. Ο “Doctor” του MotoGP, που έστησε ένα παγκόσμιο φαινόμενο γύρω απ’ το χαμόγελό του. Όμως πίσω απ’ το θέαμα υπήρχε πάντα μια συνεχής πάλη. Η πίεση να μείνει αήττητος, να είναι αιώνια ο «γιος του λαού» της Ταβούλια. Ο Ρόσι δεν λύγισε ποτέ δημόσια, αλλά η εσωτερική του φθορά τον έκανε να ψάχνει την ψυχοθεραπεία του μέσα στις στροφές. Κάθε νίκη, ένα παυσίπονο· κάθε ήττα, μια υπενθύμιση ότι η δόξα είναι δανεική.
Η κατάρα των πρωταθλητών: Ακόμη και ο Χάμιλτον, ο πιο glamorous οδηγός της σύγχρονης εποχής, δεν ξέφυγε απ’ το μοτίβο. Πίσω από τα ιδιωτικά jets, τις vegan διατροφές και τα Met Gala, κρύβεται ένας άνθρωπος που κουβαλάει το βάρος του να αποδεικνύει συνεχώς ότι αξίζει. Η ταχύτητα, σε αυτό το επίπεδο, δεν είναι ευτυχία. Είναι μια μορφή αυτοτιμωρίας.
Γιατί λοιπόν οι πρωταθλητές ζουν τόσο ταραγμένες ζωές; Ίσως επειδή εκεί που για τους άλλους αρχίζει ο φόβος, για εκείνους ξεκινά η ζωή. Ο εγκέφαλος τους έχει μάθει να λειτουργεί στα όρια, κι όταν αυτά τα όρια εξαφανίζονται, δεν ξέρουν πού να βάλουν τον εαυτό τους. Το σώμα ζητά αδρεναλίνη, η ψυχή ζητά ησυχία και τα δύο σπάνια συμβιβάζονται.
Η κατάρα των πρωταθλητών είναι τελικά μια αλήθεια για όλους μας. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει για πάντα στην κορυφή. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο λεπτός γίνεται ο αέρας, και τόσο πιο εύκολα χάνεις την ισορροπία. Οι οδηγοί αυτοί δεν είναι ήρωες επειδή κέρδισαν. Είναι ήρωες επειδή τόλμησαν να ζήσουν με την κατάρα τους ανοιχτά, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
Στο Engine Power ο κινητήρας της επικαιρότητας δεν σβήνει ποτέ, μείνετε στην τροχιά μας για κάθε στροφή, προσπέραση και έκρηξη αδρεναλίνης στον κόσμο της μηχανοκίνησης!
