Formula1 Ferrari: Η Ferrari δεν βρίσκεται απλώς σε κρίση. Βρίσκεται σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Οι δηλώσεις του επικεφαλής της ομάδας, Φρεντ Βασέρ, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας: η απογοήτευση ξεχειλίζει από το Μαρανέλο, και ο θρύλος της Formula 1 μοιάζει να έχει ξεχάσει ποιος είναι.
Η τρίτη θέση στη βαθμολογία μόλις οκτώ βαθμοί μπροστά από τη Red Bull δεν θα έπρεπε να είναι λόγος πανηγυρισμών. Ιδίως όταν οι 273 από τους 290 βαθμούς της Red Bull προέρχονται από έναν μόνο οδηγό. Το μήνυμα είναι σαφές: στη Ferrari, δύο οδηγοί δεν καταφέρνουν αυτό που ο Verstappen κάνει μόνος του.
Η Σιγκαπούρη, παραδοσιακά μια πίστα-σύμμαχος των κατακόκκινων μονοθεσίων, μετατράπηκε σε ακόμη ένα κεφάλαιο χαμένων ευκαιριών. Ο Leclerc και ο Hamilton απλώς συνέλεξαν τα απομεινάρια που άφησαν πίσω τους οι McLaren, Mercedes και ο Ολλανδός πρωταθλητής. Ο Βασέρ δεν μάσησε τα λόγια του:
«Το απογοητευτικό είναι ότι ο ρυθμός υπήρχε στην αρχή. Αλλά στο τέλος, καταλήγουμε να οδηγούμε με τα φρένα στο χέρι.»
Αυτό δεν είναι πια ομάδα πρωταθλητισμού· είναι μια ομάδα διαχείρισης ζημιών. Όταν ένας επικεφαλής παραδέχεται δημόσια ότι οι οδηγοί του “δεν πιέζουν λόγω φρένων”, η εικόνα που χτίζεται δεν είναι εκείνη της Scuderia Ferrari αλλά μιας ομάδας εγκλωβισμένης στη μετριότητα.
Από το εσωτερικό του Μαρανέλο, διαρρέει ότι η ένταση έχει φτάσει στα όρια. Ο Leclerc δείχνει ψυχολογικά εξαντλημένος, παραδεχόμενος πως «νιώθουμε σαν επιβάτες μέσα στο αυτοκίνητο», ενώ ο Sainz μοιάζει απών, εγκλωβισμένος σε μια χρονιά που δεν του ανήκει. Οι μηχανικοί δείχνουν κουρασμένοι, η διοίκηση ανήσυχη, και το πνεύμα του Enzo Ferrari αυτό το πείσμα του “se non vinci, sei nessuno” μοιάζει να έχει ξεθωριάσει μέσα στη σκόνη των paddocks.
«Δεν πήραμε το καλύτερο δυνατό από το αυτοκίνητο», παραδέχτηκε ο Βασέρ.
«Είναι απογοητευτικό, γιατί στο τέλος των αγώνων είμαστε πάντα πίσω.»
Η Ferrari δεν είναι απλώς πίσω σε χρόνους. Είναι πίσω στην ψυχολογία, πίσω στη νοοτροπία. Ενώ οι McLaren και Mercedes εξελίσσονται με ρυθμό πρωταθλητισμού, στο Μαρανέλο παλεύουν ακόμη με τη σταθερότητα, τη στρατηγική και την αυτοπεποίθηση.
Η εικόνα μιας ομάδας που κάποτε προκαλούσε τρόμο στα pits, τώρα προκαλεί μόνο θλίψη και απορία. Ο Leclerc δηλώνει πως «η McLaren, η Mercedes και η Red Bull είναι στο ίδιο επίπεδο, κι εμείς είμαστε πίσω». Μια φράση που σε άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητη για τη Ferrari.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Hamilton που μοιάζει να κουβαλά το βάρος της ιστορίας προσπαθεί να κρατήσει το ηθικό ψηλά, γράφοντας πως “είναι περήφανος για την ομάδα”. Όμως, όπως λέει και ο ίδιος, «η πρόοδος από μόνη της δεν είναι αρκετή». Η Ferrari δεν γεννήθηκε για να προοδεύει, γεννήθηκε για να κυριαρχεί.
Κι όταν ο ίδιος ο επτάκις πρωταθλητής πρέπει να μιλά σαν πολιτικός πριν από εκλογές, τότε η τραγωδία του Μαρανέλο παίρνει διαστάσεις εθνικού δράματος για τους tifosi.
Formula1 Ferrari: Η Ferrari δεν είναι απλώς μια ομάδα που δεν κερδίζει. Είναι μια ομάδα που έπαψε να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει.
Και όσο το κόκκινο της φλόγας σβήνει, το Μαρανέλο κινδυνεύει να μείνει στη μνήμη όχι ως ο τόπος των θριάμβων, αλλά ως ο ναός της ανεκπλήρωτης δόξας.
«Στο Engine Power ο κινητήρας της επικαιρότητας δεν σβήνει ποτέ, μείνετε στην τροχιά μας για κάθε στροφή, προσπέραση και έκρηξη αδρεναλίνης στον κόσμο της μηχανοκίνησης!»
